Pamiętnik odchudzania użytkownika:
eszaa

Luty mam pod hasłem-dbaj o zdrowie. Przyjdzie wynik cytologii, do zrobienia mam usg piersi i ginekologiczne, potem z wynikami do p. doktor. Usg tarczycy i wizyta u endo. I jeszcze dermatolog ma mi posprawdzać mój milion pieprzyków. Całe szczęście, to wszystko na nfz. Prywatnie mam tylko naczyniowca i doplera, za „marne” 350 zł. Jeszcze o bolący kręgosłup powinnam się zatroszczyć. Chyba pójdę po skierowanie na rehabilitację.

Wczoraj nie byłam nigdzie. Cały dzień w domu. Kroków nawet nie patrzyłam ile.

 Ale za to:

potuptałam na bieżni w całkiem zacnym tempie. 

Poćwiczyłam troszkę przed laptopem. Rozciąganie z fajną babeczka na kanale dla seniorów. Czułam każdy naciągany mięsień i nie musiałam się kłaść.

Mam alergie na ćwiczenia w parterze. Po pierwsze jak już się położę , to nie mogę wstać. Poza tym mam mało miejsca w sypialni gdzie ćwiczę, po trzecie jak tu patrzeć w tej pozycji na instruktaż. No nie lubię, co innego na stojąco.

I parę ćwiczeń z panem, który mi mignął na tik toku. tu nawet na siedząco :) https://www.facebook.com/reel/...

Na zakończenie jeszcze trochę ćwiczeniowych wygłupów z synem, przy wspomaganiu Nintendo. Nie był tak całkiem stracony ruchowo ten piątek. Gdyby nie to, że strasznie szybko się męczę, kalorii byłoby więcej spalonych.

Waga wczoraj i dziś 79,0, więc jakby kilogram w tydzień stracony. Oby luty był łaskawy w traceniu kilogramów , a ja konsekwentna w działaniu.

Dziś miałam mały kryzys. Nie wyspałam się. Bolała mnie głowa w nocy i po trzeciej zdecydowałam się na łykniecie ketonalu. Wreszcie minęło i zasnęłam, ale już przed szóstą byłam na nogach. Za mało tego niby snu. Zawsze, kiedy się nie wyśpię, jestem w ciągu dnia mocno głodna. Chodzę tylko i szukam co by tu zjeść.

Ale od rana było grzecznie. Dwa jajka, mały banan i eksperymentalne naleśniki bez mąki. W kwestii tych naleśników z samych jajek i serka wiejskiego, to owszem zjadliwe, ale takie se :) Jak już mam zjeść coś co ma 500kcal, to niech to będzie jakiś konkretny konkret, a nie samo białko.

Tak za mną potem chodziły węglowodany, że się poddałam. Dorwałam się do suszonych śliwek, żurawiny i włoskich orzechów. Z dwojga złego, lepsze to niż kupne ciastka, jakie zawsze mam na stanie. A było blisko, żeby się napchać ciasteczkami. Rozsądek zwyciężył, choć klasycznie umiar nie zachowany.

Jestem w szoku jak gładko wchodzi mi wypijanie dwóch litrów wody. Ręka sama sięga, co chwilę, po butelkę, a że to co w niej mam jest pyszne, ciągle chce mi się pić. Czemu ja wcześniej na ten saturator nie wpadłam…

Z ćwiczeń dziś na pewno nici, nie mam siły przez to niewyspanie i zrobienie ponad 10tys.kroków. A powinnam się przynajmniej porozciągać, bo mój ból głowy mógł być wynikiem właśnie tego, że wszystko się skurczyło.

Ponad tydzień temu pożegnaliśmy naszego kota 😪,który mnie motywował do ruchu. A to chciał jeść, a to trzeba było kuwetę sprzątnąć, a to coś broił i trzeba było wstać. Marudziłam, że sobie człowiek nie posiedzi, ale się przynajmniej ruszałam. Teraz, kiedy go nie ma, siedzę tylko na doopie.

Wczoraj popłynęłam. Robiłam rodzince naleśniki z pieczarkowym farszem i poległam. To moje ulubione danie i w zamyśle było zjedzenie dietetycznych, czyli tylko mleko, jajka i łyżeczka skrobi, ale to substytut. Nie ma to jak napchać się prawdziwymi naleśnikami. I ten farsz… wspomnienie młodości, kiedy wchodziły pierwsze „hot dogi” z pieczarkowym nadzieniem. No to się napchałam i wracam do dietkowania.

Za to mogę się pochwalić, że ładnie, grzecznie, pije wodę. Zmiana niemal niemożliwa, a jednak.

Dobrze, że wybierając saturator, pomyślałam o małej butelce. Jest idealna, żeby mieć na biurku, popijać i sukcesywnie dorabiać. Syropy dają przyjemny smak i wczoraj weszło mi takiej podrasowanej wody , dwa litry, wow.

Z ćwiczeń klasycznie nici, a czas nagli…

W lipcu będę jechała do ojca na 90 urodziny. Mieszka z nim moja siostra, która jest jak wieszak, a ja… ech. Będzie mi wstyd jak nie schudnę, więc motywacja powinna być na maksa. Czemu nie jest?

  Dojrzewanie do picia wody idzie we właściwym kierunku, bo zakupiłam sobie saturator :)

Taka kupna woda, niby mocno gazowana, a w połowie butelki już nie ma gazu i jest totalnie nie do wypicia. Saturator zrobi mi litr, albo pół i się nie wygazuje zanim wypiję. 

   Zapobiegawczo kupiłam też syropy smakowe bez cukru.

Jakby mi ta sama woda jednak nie wchodziła. Ekologicznie się zrobi :) i skończą się stęki synusia, że znów trzeba zgrzewki dźwigać.

  I kupiłam kolagen w kapsułkach, po obejrzeniu materiału Bartka Czekały.

Przekonał mnie, że warto to cudo łykać. Zobaczymy... Powinnam zrobić zdjęcia newralgicznych miejsc i za 8-12 tyg. powtórzyć. 

  Jak już jestem w temacie pielęgnacji, to... od jakiegoś czasu testuję na twarz, kwas trójchlorooctowy, tzw. TCA. Na razie 10 %, ale chyba będę zwiększać, bo ta moja skóra strasznie gruba i toporna. Niby czasem jest złuszczanie, ale za małe jak na tak silny kwas przystało.

Kiedy dojrzeję do ćwiczeń?

Po tygodniu diety, na wadze niewielki spadek i to niestabilny. Nie ekscytuje się, bo wiem że to długotrwały proces. Nie ważę się już obsesyjnie, codziennie jak kiedyś, tylko czasem, jak mi się przypomni.

Nadal jem za dużo i widocznie muszę dojrzeć do tego, żeby ograniczenia były znaczące. Trudno zrezygnować ze śliwek suszonych z kompotu. Wyrzucić mam? A nadal zapijam się kompotem z suszu. Czy kiedyś przejdę na wodę? Gdzieś tam przewijają się myśli o tej wodzie, głos rozsądku i wyrzucanie sobie, że to najlepsze wyjście. Ale ten smaczny, słodki kompot…

Od jakiegoś czasu pije kawę z gwiazdką anyżu i szczyptą kardamonu. Ma podkręcać metabolizm. Nie zauważyłam. Ale smak ciekawy i całkiem akceptowalny. W kompocie z suszu jest cynamon, mający te same właściwości. Jakoś to podkręcanie marnie idzie.

Jeszcze wypadałoby wdrożyć, poza spacerem, jakieś ćwiczenia. Ciężka sprawa :) Na razie oglądam filmiki i zapisuję sobie na zaś. Motywacja jeszcze w zimowym śnie.

Dojrzałam do powrotu na Vitalię.

Tak, przytyłam i to sporo. Waga dobija do 80 kg, ale regularnie i z rozmysłem się pasłam. Próbując nie mieć wyrzutów sumienia, jadłam to na co miałam ochotę. Bez nadmiernego obżarstwa, po prostu to co rodzinka. Ciasto co niedziela/bez umiaru/ i ziemniaki polane tłuszczem, zwłaszcza roztopionym smalcem, bo mi to przypomina smak dzieciństwa. Takie klimaty…

Figura jak ciąża spożywcza, o zapięciu wiosennej kurtki mogę pomarzyć :(

Zamiast zmieniać garderobę na większą, mam w planach zmieścić się w ubiegłoroczną. Nie wiem jak to wyjdzie, ale warto spróbować.

Żadna konkretna dieta, ale mam zamiar odstawić cukier i ziemniaki. Poza tym bez większych rewolucji. Stawiam na białko, więc będzie dużo jajek i generalnie mięso. Nabiał mi nie służy.

Dziś dopiero trzeci dzień tych zmian, ale podoba mi się i póki co do cukierków mlecznych/zmory ostatniej/ nie ciągnie.

Trzymajcie kciuki.

Muszę poczytać co tam u was...

Nie mogłam wczoraj zasnąć. Pewnie za sprawą trzygodzinnej, popołudniowej drzemki.

Po północy pies zaczął drapać w drzwi sypialni. Nigdy tego nie robił, nie wiem co mu odbiło. Wstałam, zaprowadziłam do posłania i poszłam dalej spać. Znów bezsenność i znów po godzinie pies drapie w drzwi. Nosz… wstałam, pościeliłam mu koc na podłodze. Umościł się, zasnął, a ja przy zapalonej nocnej lampce i otwartych drzwiach położyłam się znów. No tak, drzwi otwarte, więc przylazł kot. Położył się koło mnie i mruczy. A jego mruczenie jest strasznie głośne i sen nie przychodził. Nagle błoga cisza, można spać. Ale nie… Kot powędrował do kuwety. Kiedy się załatwi robi straszny hałas packając łapą w drzwiczki kuwety i ścianki. No dobra, leżę, czekam aż skończy. Cisza… chyba przysypiam. I… kot zaczyna rzygać. No nieee. Wstałam więc i że było po trzeciej zrobiłam sobie poranna kawę. Spokój cisza, kawka, internet. No i pies stwierdził, że się wyspał i chce na spacer. Klasyka gatunku, tylko, że jest dopiero 4.30. Poszliśmy. Potem karmienie kota, dwa banany, chwila internetu i o szóstej postanowiłam odespać nockę. Położyłam się, próbuje zasnąć, długo to trwa. Patrzę na zegarek. za dziesięć siódma. Może jednak pośpię? Jakiś hałas jednak słyszę za oknem. Ku*wa, jakiś pojeb postanowił po siódmej kosić trawę. To chyba jakiś żart… No i tyle było mojego spania.

Dzień dobry/?/ W sobotę.

Dziś bez kija do mnie nie podchodź!

Miałam bardzo aktywny poniedziałek. Na liczniku ponad 15 tys. kroków. Brawo ja. Sporo spraw do załatwienia, sporo chodzenia. Syn proponował że mnie pozawozi tu i tam, ale ja uparcie musiałam robić kroki :)

Po wizycie u endokrynologa, tak jak myślałam, skierowanie na operację usunięcia tarczycy. Najpierw jednak, znów prywatnie biopsja, bo jeden guz szybko rośnie. Jak będę miała wynik, bo od niego wszystko zależy, to pojadę do Wrocławia, do wyspecjalizowanej kliniki, ustalić termin operacji. Dziś rozmawiałam telefonicznie z miłą panią, która udzieliła stosowne info.

Nadal nie mogę za bardzo jeść, więc tylko to co się da bez gryzienia, wkładam do paszczy. Jem mniej, waga spada. Dziś 72,2kg. Zaczynam dzień od kawy, potem dwa banany, po południu obiadek i na kolację jogurt z owocami.  Czasem jeszcze owoce z kompotu. Jednak da się jeść mniej.

Niby protetyk poprawiła protezę, ale do ideału daleko. Następna korekta w piątek, bo muszą się dziąsła wygoić. Kurcze, zapłaciłam 3 tysiące, za coś co się nie nadaje do użytku. I mówiąc szczerze, to do wyglądu też mam zastrzeżenia. Póki co, chodzę po domu jak bezzębna staruszka, ble.

Dylematy i rozterki dotyczące tego czy zjeść sobotnią pizzę rozwiązały się same. A to za sprawą nowych ząbków, które uniemożliwiają jedzenie czegokolwiek wymagającego pogryzienia. Odchudzanie wobec powyższego nabrało tempa, bo chce czy nie chcę, jem mniej. Prawie nie jem, ku ścisłości. Kilka dni potrwa zanim się protezy ułożą, zanim protetyk dopracuje, więc jest okazja stracić trochę sadełka. Na razie boli, uciska i cierpię. A na pomoc mogę liczyć dopiero w poniedziałek.

W piątek syn się wybrał ze mną na długi spacer i zamiast siedzenia w domu, był dzień wolny, aktywny.

Na działkę kupiliśmy kuchenkę turystyczną i wreszcie nie trzeba nosić kawy w termosie. Dziś pewnie też popołudniowa kawka na działce, bo pogoda, mimo straszenia deszczem, nadal dopisuje. Gnojówka z pokrzyw już się robi, a dziś dojdzie robienie kompotu ze skórek banana :) Trzeba moje roślinki dokarmiać, bo ziemia nieurodzajna. Jedne z przemarzniętych winogron puszczają nowe paczki, więc jest nadzieja na owoce. Jagoda kamczacka obrodziła mimo mrozu i jak ptaki nie wydziobią, będzie co pojeść.

W kwestii odchudzania nic nowego. Kolejny miesiąc na straty, bo waga ta sama. Nie potrafię jeść mniej i tu jest pies pogrzebany. No nic to. W moim wieku lekka nadwaga nikogo nie razi.

Chyba mam większe zmartwienie… Moje guzy tarczycy rozrosły się do tego stopnia, że już wywaliło je na zewnątrz. W poniedziałek mam konsultacje i usg u pani endokrynolog. Oczywiście prywatnie, bo na NFZ, to u nas w przychodni nawet ostatnio internisty nie było. To jest masakra z tymi lekarzami. Mam termin u swojego endokrynologa, dopiero w lutym przyszłego roku. No i umieraj człowieku… Prawdopodobnie przyjdzie mi się pożegnać z moją tarczycą… Za pierwszym razem, 30 lat temu, wyłuszczyli tylko guzy, ale chyba to teraz nie przejdzie.

W dzisiejszym temacie Vitaliowym, pokazywanie szaf :) oto i moja, skromna.

Stonowana i nudna, jak wspominałam. Większość ciuchów mam poskładane na półkach, bo jako osoba do granic praktyczna, kupuję to co się nie gniecie.