Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
trzustka...

Co se schudne, to se przytyje i tak w kółko. Już było prawie 67, potem sie zrobiło prawie 72 i znów faza odchudzania. Waga na dziś 69,9.

Kiedy to sie skończy... i na jakim pułapie stanę mówiąc, mam dość.

Moje dolegliwości po węglach się nasiliły i teraz nawet nie mogę zjeść kostki gorzkiej czekolady, bo robi mi się jakoś dziwnie, niedobrze, słabo. Ostatnio testowałam swoje możliwości. Chipsy-niedobrze. Lody- niedobrze. Owsianka- niedobrze. Czekoladek nie próbowałam od dawna, bo wiem na pewno jak bardzo mi po nich niedobrze. Masakra.

Doraźnie pomaga mi morwa biała z chromem, która zażyta po podejrzanych posiłkach nie daje niepokojących objawów i da się żyć. I żeby nie było, to te podejrzane posiłki, to bynajmniej nie słodycze, chipsy czy lody. To owoce z jogurtem naturalnym np. czy banan i jogobelka.

Dr google ma swoja koncepcję, którą jest insulinooporność, hmm

"Poszłam" zatem do lekarza. No może powód błahy na te czasy, ale coś jeść trzeba, a skoro niewiele można... Najpierw oczywiście badania, bo tak na gadanego to pani doktor nic nie może stwierdzić. A na badania, czyli zwykłe pobranie krwi, trzeba czekać aż tydzień, szajse. No to czekam i się dalej ratuje tą morwą białą z chromem i sie martwie, bo to wina trzustki i złej tolerancji na cukier, a z trzustką nie ma żartów. Jedno co dobre, to na pewno nie cukrzyca, bo kompletnie nie mam pragnienia, a przy cukrzycy pije sie jak smok.