Temat: jak sie wkoncu usamodzielnic ?

rób co chcesz, nikt cię nie trzyma. ale z takim podejściem daleko nie zajdziesz, niestety..

weź się za książki, a nie miauczysz w necie...
żenujące...

Autorce posta życzę siarczystego kopa od rzeczywistości. Osobiście yyyy-wiają mnie takie osobniki, doceń to co Ci dali/dają.
Nie pasuje?
Stań się "kowalem" własnego losu... Rozbij świnkę skarbonkę i ruszaj w świat, stoi otworem ;P

beka

Nie usamodzielniaj się na wariata. Kumpela tak zrobiła i teraz cienko piszczy, ledwo wiąże koniec z końcem. Uważam, że jej szalona spontaniczna wyprowadzka z domu i wypięcie się na matkę było bardzo głupim krokiem w jej życiu. Bo przez to co zrobiła, że zamiast studiować zaczęła pracować żeby w ogóle się utrzymać skazuje się na cholernie ciężkie i smutne życie. No chyba że znajdzie bogatego chłopaka ;) Myślę, że lepiej znosić fochy rodziców... Ty narzekasz,bo ciuchów ci nie kupują. Inni mieszkają z alkoholikami i nie mają nic, a i tak mieszkają z rodzicami.

Chcesz sie usamodzielnic to zacznij na siebie zarabiac-proste.Tylko jak sie nie bedziesz uczyc to pracy nie znajdziesz-chyba ze zostaniesz cieciem i bedziesz sprzatac klatki na pol etatu za 600 zl(nie obrazajac gospodarzy blokow)

haha. tez tak kiedys gadalam. 18lat i z domu won, jak najdalej i zyc na swoim. teraz - lat prawie 20 i mieszkam z mamuska. mieszkalam przez 3miesiace z facetem (mieszkalismy tylko my, bez os 3). fajnie bylo ale nie latwo. uczyc sie i zarabiac na siebie. i wtedy zrozumialam co to odpowiedzialnosc i ze nie jest wcale tak latwo jak sie wydawalo...

Też się buntowałam ;p i to ładnie ;] teraz widzę jaka byłam głupia... dobrze, że już mam dobre stosunki z mamą.. Nie rozumiem w ogole tamtej siebie... Nie wiem co bym zrobiła gdyby nie moja mama;/ a ja byłam taka glupia. Też za trochę będziesz tak myśleć ;p. Narazie - jak radzą dziewczyny - idź do pracy ;]. Wątpię, żebyś zarobiła na utrzymanie. Zarób choć na te ciuchy ;p i od razu zastanowisz się czy napewno je chcesz ;p. Co do nauki - to Twój jedyny obowiązek ;p

Mam juz te swoje 33 na karku ,mieszkam baaaardzo daleko od rodzicow i wiesz co , tez byly podobne sytuacje ale czasem tesknie do tamtej beztroski , ale bunt jest czyms normalnym , wyrosniesz , zrozumiesz :)

> Zawsze  można poczekac do 18-tki i wyjśc za mąż.
> Nigdy rodzców o nic nie prosiłam. Nigdy. Nawt jak
> byłam mała, przyklejałam nos do szyby i mówiłam
> "Mama, a co/?" i musieli się domyślac. Całe liceum
> przechodziłam w JEDNEJ parze dżinsów i dwóch
> swetrach oraz kilku T-shirtach. Jak sobie spodnie
> uprałam wieczorem i do rana mi nie wyschły - szłam
> w mokrych do szkoły. Rodzice wtedy budowali dom.
> Nie było kasy.Wakacje spędzałam przy betoniarce,
> jako pomocnik murarza. Ale wiesz co? Nauczyli mnie
> pracy, szacunku do pracy, szacunku do nauki, do
> tego, że nie ma w życiu nic za darmo. Teraz
> zarabiam bardzo dobrze i radzę sobie w życiu.
> Myślę, że także dzięki tej szkole, którą mi
> dali.Zastanów się, co piszesz. No i zawsze możesz
> zamknąc za sobą drzwi.