Temat: rozterki życiowe...

Cześć, jestem Marta, mam 27 lat, to mój pierwszy post na forum, muszę się wygadać, bo w sumie nie mam komu się wyżalić...
Ostatnio mam jakąś depresje czy coś, nie wiem jak to nazwać. Mam zła passę w życiu i nie umiem sobie z tym poradzić, dręczy mnie kilka rzeczy i nie wiem co robić...
1. mam 27 lat i jestem samotna, powrót do pustego mieszkania coraz bardziej mi przeszkadza i zasmuca, w sumie nigdy nie byłam z żadnym facetem... to powoduje, że zaczęłam myśleć, że coś ze mną jest nie tak. bo o ile jestem w stanie zrozumieć, ze dziewczyna w moim wieku jest sama, bo np rozstała się po jakimś związku itd, to już trudniej wytłumaczyć moją sytuację, tzn brak jakiegokolwiek związku na koncie. nikt nigdy się mną nie interesował, nigdy nie byłam dla nikogo ważna a brakuje mi bliskości, przyjaciela, z którym mogę iść na spacer, poporzytulać się, pokłócić, albo po prostu posiedzieć w ciszy... chciałabym żebym miała o kogo dbać i żeby komuś zależało na mnie, na tym co ja myslę i czuje...
2. rodzina dokucza mi coraz bardziej, traktują mnie jak nieudacznika życiowego, ostatnio usłyszałam, że to że jestem sama to przez mój wygląd, że "czas najwyższy kogoś sobie znaleźć" - jakby to było takie proste i zależało ode mnie...to że jestema sama i w sumie zawsze byłam świadczy wg mojej mamy i babci o tym, że jestem "wybrakowana", jak tego słucham w rodzinnym gronie to siedze i niby się z tego śmieje, ale w głębi duszy płaczę - co z resztą robię jak siedze sama w domu...boję się samotnosći, zazdroszczę parom, które widze spacerujące z wózkiem i dzieckiem, parom jeżdżącym razem na zwykłe zakupy i po prostu razem się nudzące...
3. mam znajomych, od czasu do czasu się spotkam z nimi, ale w sumie każdy ma już swoja rodzinę, swoje sprawy i swoje życie i tak naprawde mało ich obchodzi co u mnie... niby pogadamy, wysłuchają mnie, ale jak się rozejdziemy to pewnie nawet nie pamiętają co mówiłam... jak mam wolny weekend to nawet nie mam do kogo zadzwonić żeby wyjść, bo każdy ma już raczej jakieś plany ze swoją rodzinką/narzeczoną/ itd.
4. mój wygląd - wiem, że nie należę do najatrakcyjniejszych dziewczyn, mam nadwagę, nie jestem chyba zbyt kobieca... odchudzałam się w zeszłym roku, schudłam 10 kg i wtedy czułam się świetnie, no ale wszystko wróciło i chyba teraz ważę więcej niż przed tym całym odchudzaniem... piszę chyba, bo boję się wejść na wagę...ale widzę i czuje po ubraniach, że nie wyglądam dobrze, a co najgorsze czuje się źle, niby powinno mnie to zmotywować do działania, chodzenia na siłownię i ćwiczeń, ale jest wręcz przeciwnie, im bardziej się zapuszczam to tym bardziej mam mniej motywacji do tego, aby się wziąć za siebie, ostatnio nawet myślałam o wykupieniu treningu personalnego - wiem, ze to droga sprawa, ale chyba jak ktoś będzie stał nade mną to tylko wtedy mogę coś osiągnąć... a ostatnio jem jak nakręcona, nie wiem czemu tak jest...
5. uczelnia - poza pracą jeszcze studiuję, narobiło mi się zaległości na uczelni... nie mogę się pozbierać, żeby to nadrobić, mam problemy bo totalnie nie wiem jak się zabrać za pisanie pracy, nie bardzo ma kto mi pomóc

to wszystko powoduje, że moja "depresja" się pogłębia, wiem, że powinnam się ogarnąć, zacząć racjonalnie jeść, wrócić z pracy zjeść obiad, pouczyć trochę, potem godzinkę spędzić na siłowni i tak dni by upływały, nie byłoby czasu na rozkminianie i użalanie się nad sobą, ale nie potrafię tego zrobić, nie mogę się zebrać...
czy ja jestem gorsza?