Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wracam do walki!

Mam tydzień wolnego.. zupelnej wolności.. i jak bym nie chciała to bym mogła nie wstawać z łóżka.. nie ruszać ręka, ani noga.. podprostu ODPOCZYWAC... i niby chce, niby sie ciesze z tej wolnosci.. ale JA NIE UMIEM tak!!
Mogłam spac do 12.. i co ? o 8 rano juz wstalam..  i myśle ze to ze tamto by można było zrobić i zrobie to! nawet rusze tyłek na wykłady chociaz nie musze;D

A co z dieta? co ze mna? za rzadko tu bywalam.. moze to z braku czasu, a moze z wymówek.. raczej to drugie.. chcociaz nie powiem studiowanie na UM to naprawde studia 24h.. od 7 do 21 na uczelni.. z przerwami ok 30 minut.. tak więc postanowiłam z powodu rozluźnienia planu WROCIC.. wiem powtarzam to non stop (nawet moje kolezanki z grupy mowia ze mowie to 2 rok i nic z tego nie robie..) tak wiec teraz zrobie!
Zmotywowały mnie m.in. kobiety na poloznictwie.. wiecie.. niby juz jestem przzywyczajona do innych osób... nie rusza mnie to, nie oceniam czy ktos jest gruby czy chudy.. czy ktos ma rozstepy czy piekna gładka skore.. itp. poprostu tak juz jest.. przyzwyczailam sie. jak wiekszosc ludzi pracujacych w tych zawodach.. ale bedac tam, bedac na fazie: Nie podobam sie sobie.. zapuściłam sie.. doszłam do wniosku ze faktycznie jest zle... zle ze mna! i biore sie za siebie! Inne kobiety po urodzeniu 2,3 dziecka wygladaja lepiej niz ja.. a ja jeszcze nie bylam w ciazy!
Dlatego od dzis wkraczam z nową akcja.. biore sie za siebie!! i zobaczymy co bedzie za miesiac!!! :) mam nadzieje na plus! wielki plus!!!