Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

Mamy cztery i przysięgam, że jeśli kiedyś będziemy mieć dom to otworze właśnie coś a'la przytulisko. Nas ogranicza przestrzeń. Wierzę, że kiedyś ten dom będziemy mieli i spełni się wtedy moje marzenie ♥️

Po pierwsze nie jesteś stara. Po drugie ważne który zwierzak tu i teraz potrzebuje pomocy - wiek ma znaczenie, ale nie determinujące. Młody kotek to radość i nowe życie. Dbaj o siebie, bądź dla siebie dobra, często ostro siebie oceniasz...

Jak dla mnie bardzo rozsądnie podchodzisz do brania pod opiekę młodych zwierząt. Ja teraz będę brać tylko staruszki.

Słyszałam o tym wielokrotnie, że podobno ludzie nie chcą adoptować czarnych psów, podobno jest taki przesąd, że są agresywne, itd. Natomiast ja w swoim otoczeniu mam tych czarnuszków trochę. Jedyne co może być problematyczne przy całych czarnych psach to to, że inne psy mogą mieć problem z odczytywaniem komunikatów, ponieważ wszystko się zlewa, oczy, nos. A co do adopcji psa to lepiej rozsądnie podejść do tematu, emocje to w tym wypadku zły doradca.

A co za problem zostawić sobie koty? I tak nikt ich nie zechce, a u ciebie będą mieć ok życie.

A co ma kolor zwierzaka do miłości do niego i miłości zwierzątka do opiekuna? Tu najistotniejszy jest charakter zwierzaka ale i serce opiekuna do wszystkich zwierząt. Ja nigdy nie kupowałam, nie wybierałam zwierzaka, one po prostu pojawiały się w domu. Czy to dostałam persa, czy to partner przyniósł szczeniaka, bo znajomej się odwidziało posiadać psa, czy to po prostu Boleslav przyszedł i kręcił się koło naszego domu, więc go dokarmialiśmy aż się oswoił, czy też wzięliśmy po prostu szczeniaka od sąsiadów, gdy im się niekontrolowanie suka oszczeniła, czy też jak w przypadku Lucynki wzięłam ją od karmicielek z parku powsińskiego, bo przeczytałam apel o pomoc. Wszystkie wspomniane wcześniej koty/psy miały wspólną cechę - były w ciepłym kolorze brązu, czyli koty były po prostu rude :) a psy biało rudy i suczka brązowa z jaśniejszym balejżem. Lucynka natomiast to była zwykła pingwinka czarno-biała, na początku nie pałałam do niej miłością, choć od początku Myszka była uroczą towarzyszką, ale była bo była, a ja ciągle myślałam o Boleslavie, który zaginął (aż szczęśliwie odnalazł się po pół roku). Teraz, gdy i ona już odeszła na zawsze, nie mogę sobie dać rady i każde wspomnienie o niej wywołuje u mnie łzy, a mam dużo wspomnieć zwłaszcza z ostatniego lata, gdy wiecej przebywałyśmy ze sobą, gdy wychodziłyśmy razem na spacery.

Rok temu z hakiem bylam rodzina zastępczą dla takich wylapanych kolorów. Przez kilka miesięcy. Były adoptowane (za pośrednictwem schroniska) jeden po drugim. A za każdym razem jak przejeżdżali po kotka adopcyjne "rodzice" to moje najmłodsze dziecko beczałem jak bóbr.

Zimni to wy chyba oboje jesteście dla siebie, tu dopasowanie. Wyzwisk i wrzasków nie da się znosić w ogóle. Pewnie zostawisz tego kociaka 😁

Cudny psiak 😍 Nie wiem i co chodzi z tymi czarnymi zwierzętami, ale już to gdzieś czytałam. Jak brałam swojego psa to było mi obojętnie jaki kolor, liczyła się wielkość, preferencje co do płci, wiek ale nie kolor.